دنیایی که داستان در آن اتفاق می افتاد، کاملا برایم تازه بود... گرچه قبلا هم کتابهایی درباره انگستان سالهای دور خوانده بودم، ولی این کتاب خیلی جدی و عمیق، مرا وارد دنیای اشراف گردن کلفت انگلستان کرد. مسلم است که بیشتر جذابیت داستان برای من، قسمتهای سیاسی آن بود. جای شاخصی که به یادم مانده، ضیافتی است که در مورد کم کردن فشارها بر آلمان برگزار شده بود؛ درست همانجا که ارباب خانه، دست سناتور آب زیر کاه آمریکایی را رو می کند، بعد آن سناتور نیمه مست، اشاره می کند که آقای ارباب، بیش از هر چیز یک آماتور است... و بعد ارباب می گوید شاید منظور سناتور از آماتور بودن، همان شرف است... خلاصه اینکه درسی که من از این کتاب گرفتم، این بود که سیاست برای پخمه ها، چه وادی خطرناکی است... و چقدر در خطر گند زدن به خودشان (و چه بسا مملکتشان و حتی جهانیان) هستند